Moet jij ook zoveel van jezelf?

Gistermiddag was ik bij mijn moeder op bezoek. Ze zit in een verzorgingstehuis en haar geheugen laat haar steeds meer in de steek. Gelukkig herkent ze haar dochters nog goed. Als ze ons aan ziet komen begint ze te stralen. ‘Hai ben je daar weer’?

Dan staat ze op uit de huiskamer en lopen we samen naar haar kamer. ‘Welke kant moeten we op?’ Dan zeg ik: ‘Deze kant mam, loop maar achter mij aan, ik loop wel voorop’.

Gistermiddag las ik haar voor uit een boek dat er lag. Het was een roman van vroeger want daar hield ze van. Tijdens het voorlezen vielen haar ogen al snel dicht.

Na een tijdje stopte ik met lezen en gingen haar ogen weer open. ‘Moet ik nog verder lezen mam, vind je dat fijn? Toen zei mijn lieve mam: ‘Je moet niks alleen als je het zelf ook fijn vindt’.

BAM... daar was ze weer, mijn lieve wijze mam. Zo kan ze me zomaar weer raken. Vroeger als we uren boomden over onze gevoelens zei ze ook vaak van die rake dingen en werd ik vaak verrast door de wijsheid in haar.

Ja dat eeuwige ‘moeten’. Ik had het niet eens doorgehad dat ik gezegd had ‘moet’. Die strenge stem die me gedurende de dag zo vaak op heeft gejaagd. Waardoor ik aan het eind van de dag helemaal gestrest was en oververmoeid.

Als je iets moet van jezelf is dat een signaal dat je niet echt in verbinding bent. Een teken dat de strenge kritische ouder de regie heeft. Die stem van de ouder die in je zit die je opjaagd. Die wil dat je aan een ideaalbeeld voldoet en als je het niet goed doet dan zwaait er wat.

Deze stem wil je behoeden tegen pijn en de buitenwereld. Dat je niet afgewezen wordt. Daarom ren je maar en vlieg je van hot naar het. Omdat je de ander wil behagen. Maar daarmee wordt de angst alleen maar groter en verlies je de verbinding met jezelf. ‘Je moet niets, alleen als je het zelf fijn vindt’

Dat vraagt om vertrouwen, een weten dat het de bedoeling is dat je dingen doet die jij fijn vindt. Want als je dat doet dien je jezelf en de ander het meest.

< >