Ik ben niet mijn hooggevoeligheid

Gisteravond gaf ik een lezing in Assen over ‘hoogsensitieve professionals op de werkvloer’. Er waren 30 geïnteresseerden en het was een fantastische avond. Ook al was de groep groot, toch ontstond er al snel veel verbinding. Problemen die ondervonden werden door hooggevoeligheid werden gedeeld en ook lieten velen hun kwetsbaarheid zien. Onvoorstelbaar wat er kan gebeuren in anderhalf uur tijd in een groep met hooggevoelige mensen.

Wat mij iedere keer weer opvalt tijdens lezingen is dat hooggevoeligheid vaker nog als een probleem wordt ervaren dan dat de gave erin wordt gezien. Wat blijft het toch lastig om dichtbij jezelf te blijven in een wereld waar er zoveel prikkels zijn. Gisteravond kreeg ik dit veelvuldig terug. Vooral mensen die in de zorg werken of in het onderwijs vinden het lastig om zichzelf niet te verliezen in de hectiek van alle dag. Toch zijn deze problemen echt te overwinnen en is het mogelijk om in je kracht te staan ondanks de omstandigheden.

Het is namelijk niet de buitenwereld die ervoor zorgt dat het niet goed met me gaat. Het zijn ook niet de omstandigheden die maken dat ik mij depressief of ongelukkig voel. Het is iets in mij! Als ik me niet fijn voel kan ik ervan op aan dat er negatieve gedachtes zijn die met mij op de loop gaan. Nare gevoelens zijn altijd een gevolg van die negatieve gedachtes. En die negatieve gedachtes zijn conclusies die ik vroeger over mezelf of over mijn omgeving heb getrokken die niet waar zijn. Nare gevoelens zijn een wegwijzer dat er iets niet klopt. Het is zo belangrijk dat je hier bewustzijn op krijgt omdat er dan ruimte kan ontstaan voor verandering.

Verder zie ik bij veel hooggevoelige mensen dat ze als kind niet geleerd hebben hoe ze goed voor zichzelf konden zorgen in de hectiek van alle dag. Een goeie relatie met jezelf is echter wel het allerbelangrijkste. Als je niet geleerd hebt om jezelf op één te zetten en dit patroon al meer dan 30 jaar voortzet, dan keer je dit niet zomaar één, twee, drie. Het is belangrijk dat je hier aandacht aan gaat besteden, dan kun je het patroon keren. Het vraagt wel om zelfdiscipline. Die zelfdiscipline is nodig om stap voor stap de ui af te pellen tot je weer bij je kern uitkomt en weer in verbinding bent met je werkelijke zelf.

Mijn ervaring is dat als ik in verbinding ben ik á la minute voel dat ik niet mijn lichaam ben en ook niet mijn gedachten. Ik ben zelfs niet mijn hooggevoeligheid. Mijn hooggevoeligheid is alleen maar een middel om weer in verbinding te komen met mijn werkelijke ik, die enorme potentie waar ik ieder moment toegang tot kan krijgen. Als ik werkelijk mijn kwetsbaarheid durf te laten zien en durf te tonen wie ik werkelijk ben, brengt me dat bij liefde. We zijn liefde, niets anders dan dat. En leven vanuit liefde geeft zoveel voldoening en blijdschap.