Wat is jouw behoefte?

Vanmorgen stond ik op met de vraag hoe doe ik dat toch als ik merk dat ik andere behoeftes heb dan een ander. Hoe blijf ik dan toch dichtbij mezelf en zorg ik goed voor mezelf.

Ik zag een klein meisje voor me dat zich hier heel verloren in voelde. Dit kleine meisje wilde zich niet opdringen bij de ander maar de ander respecteren in zijn behoefte. Maar ze voelde ook haar eigen behoefte en wist niet hoe ze hierin goed voor zichzelf kon zorgen en tegelijkertijd ook de ander kon zien en respecteren in haar behoefte. Daarom trok ze zich maar terug. Ik zag dat het kleine meisje er verloren en hulpeloos bij stond.

Toen zag ik ineens een ouder voorbijkomen die tegen het kleine meisje zei 'doe toch niet zo moeilijk, laat het gewoon, jij ook altijd met al je gevoelens en je behoeftes... stel je niet zo aan en kom eens wat meer voor jezelf op.' Toen de ouder dit zei zag ik dat het kleine meisje nog stiller werd en nog meer in haar schulp kroop. Het hielp haar niet dat de ouder dit zei, het maakte haar alleen nog maar verdrietiger.

Maar gelukkig was daar ook een volwassene. De volwassene ging naar het kleine meisje toe en streelde haar wangen en vroeg: 'wat is er lieve schat, waarom ben je zo verdrietig?' Het kleine meisje vertelde haar twijfels, gevoelens en zorgen. De volwassene knuffelde haar en zei 'wat fijn dat je deelt wat er in je is, nu kan ik je zien en horen.' Ik zag het kleine meisje weer stralen. Meer dan wat aandacht en een luisterend oor was er niet nodig, een plekje waar ze helemaal mocht zijn wie ze was.

Dit proces voltrok zich vanmorgen in mij. Ik had meteen antwoord op mijn vraag. Door te delen wat er in mij is (ook mijn behoefte) in contact met de ander dan blijf ik dichtbij mezelf en zorg ik goed voor mezelf. Dan is het resultaat (dat mijn behoefte vervuld moet worden) niet meer belangrijk. En misschien is zelfs mijn grootste behoefte dan wél vervuld omdat ik weer in verbinding ben.