Dromen is heerlijk!

Als kind was ik een dromer. Ik kon uren voor me uit staren en stil zijn. Ik vond het heerlijk om te vertoeven in die droomwereld. Ik herken dit nog steeds en de laatste tijd sta ik mezelf steeds meer toe om weer te dromen. Ik kan ook eigenlijk niet anders, het is een talent.

Het dromen is voor mij een creatieve manier om weer in contact te komen met mijn ware zelf, met God. Dit heeft de grootste prioriteit in mijn leven. Want als ik in contact ben met meZelf dan voel ik me het meest gelukkig. In de stilte ontmoet ik God en weet ik weer wat belangrijk is in mijn leven en wat ik hier kom doen. Wat mijn unieke bijdrage is op deze wereld.

Heel lang ben ik dit contact kwijt geweest. Ik ben mezelf voorbij gelopen in onze maatschappij waarin "actie" en "doen" hoog in het vaandel staan. Ik heb heel lang niet begrepen hoe het werkt. Nu weet ik dat het voor mij andersom werkt. Als ik mezelf toe sta om te dromen ontstaan er vandaar uit vanzelf acties die moeiteloos gaan. En dit keer zijn het de juiste acties. De acties die me helpen om mijn droom waar te maken.

Eigenlijk is het net tegengestelt aan dat wat ik altijd gedacht had hoe het werkte en hoorde. Zijn - Doen ipv Doen - Zijn. Het vergt nog steeds wel moed om dit patroon te keren. Het zit zo ingebakken.

Ergens is er nog steeds een angst (vanuit het kind) dat ik de boot mis als ik mezelf toe sta om te Zijn(te dromen). Maar ik wil mezelf niet meer verliezen in die overtuiging dus pak ik mezelf bij de lurven en sta ik mezelf weer toe om te dromen, in stilte te Zijn.